Voetbal verboden op speelpleintje

Op netwerksites en fora regende het gisteren extreme reacties op de beslissing van de Poperingse gemeenteraad om ballen te verbieden op het speelpleintje van de Binnenkouter.

"De onverdraagzaamheid zegeviert" en "deze raadsleden moesten zich schamen" waren maar twee van de vele reacties van mensen die de lokale situatie hoegenaamd niet kennen. Maar ook in de gemeenteraadszitting, waar het nieuwe reglement donderdag werd gestemd, was er al verdeeldheid. Twee leden van meerderheidspartij Samen onthielden zich, de oppositie stemde tegen. "Dit is een gevaarlijk precedent, want als de stad in één wijk ballen verbiedt, zullen ook mensen van andere buurten dit kunnen eisen. Bovendien strookt het niet met het jeugdbeleidsplan, waarin net staat dat de stad kinderen wil aansporen om buiten te spelen", zegt Sabien Lahaye-Battheu van Open Vld.

Geen andere optie

Jeugdschepen Loes Vandromme (CD&V) staat er een dag later een beetje beteuterd bij. Zo'n storm aan reacties had ze niet verwacht en ze beseft dat het college dit beter had moeten communiceren. Trots op de beslissing is ze niet, maar het kon moeilijk anders, zegt ze.

"Al van toen we in 2007 op vraag van het wijkcomité beslisten om het bestaande groenveldje midden in de wijk in te richten als speelpleintje, trokken enkele bewoners, wiens woningen aan het perkje grenzen, fel van leer. Net op hun vraag en omdat er nogal wat omwonenden serres in hun tuinen hebben, plaatsten we geen voetbaldoelen op het pleintje. Maar er werd toch met de bal gespeeld en al eens belandde er één in een tuin of op een serre, met alle gevolgen van dien. Het protest escaleerde, er kwamen kwade brieven en telefoontjes en persoonlijk werd ik zelfs thuis aangeklampt. Een paar keer hebben we geprobeerd tot overleg te komen, maar dat eindigde telkens in geroep. Uiteindelijk kwamen de klagers tot drie eisen: dat er vanaf 19 uur niemand meer zou mogen komen, dat het pleintje alleen nog zou open staan voor kinderen van de wijk en dat er niet meer met ballen zou mogen gespeeld worden. Omdat de sfeer in de wijk intussen zo verziekt was en het alleen maar erger dreigde te worden, hebben we daarom beslist de klagers op één punt tegemoet te komen, bij wijze van compromis. Tegelijk geven we een duidelijk signaal af dat kinderen hier mogen blijven spelen en dat niemand hen nog moet belagen. Voetballen laten we voortaan toe in het stadspark", aldus Loes Vandromme.

Jong geleerd...

Klagers vinden die met naam en toenaam willen reageren, blijkt erg moeilijk. "Dit is een kwestie van de wijk en hoeft niet in de krant", zegt een bewoner. Een andere wil wel anoniem antwoorden. "Wij zijn niet tegen spelende kinderen, maar er zijn hier kinderen die de boel op stelten zetten." Met vandalisme? "Nee, maar dat kan nog komen, ze zijn nog jong. Het is mij vooral om het lawaai te doen. In de zomer kan je hier niet meer rustig op het terras zitten, zeker als de jeugdbewegingen langs komen met meer dan honderd kinderen. Wat hebben zij in onze wijk te zoeken?" Een oudere vrouw is de ballen vooral beu. "Constant vliegen ze in onze tuin. Kleine kinderen zijn niet het probleem, maar wel tieners. Zij komen hier 's avonds ook drinken en roken."

Enkele kinderen die gisteren in de buurt aan het spelen waren, reageren eerder onverschillig. "Het is stom, maar eigenlijk komen we hier toch al niet meer spelen, want het is niet leuk. Er zijn buren die zich altijd boos maken, ons wegjagen, en zeggen dat ze de politie gaan bellen. Daarom voetballen we liever in onze eigen tuin", aldus de kleine Luca (7) en Anouk (10).

Bron: Het Laatste Nieuws, 26 februari 2011.