Nieuwe trend: kind erkennen voor verblijfsvergunning

Op het kabinet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) kennen ze het probleem van de schijnerkenningen. “We zullen deze fraude aanpakken”, zegt woordvoerster Katrien Jansseune. “Dat staat ook in het regeerakkoord.” Cijfers zijn er echter niet. “Dat ligt nogal moeilijk. We moeten rekening houden met het familiale leven en de privacy van die mensen.”LimburgOok aan de loketten van de Limburgse gemeenten duiken er papa’s op die kinderen komen erkennen zonder dat ze een band hebben met de moeder. “We maken dit zo’n keer of drie per jaar mee”, zegt Ludo Vanhove van de dienst Burgerzaken uit Houthalen-Helchteren. “We hebben hier zelfs al een man gehad die zelf aangaf dat hij een kind erkende dat niet van hem was. Maar hij was verliefd op die vrouw en dat was de enige manier om haar hier te houden. Via een gesprek hebben we de man dan op de gevaren gewezen. Als de vrouw plots zou overlijden, staat hij wel in voor de zorg van dat kind tot het minstens achttien is, maar meer dan dat kunnen wij ook niet doen.”De wetgeving op gezinshereniging is de laatste jaren erg streng geworden waardoor schijnhuwelijken en schijnsamenwonen, moeilijk is. “We merken dat als mensen uitgeprocedeerd zijn, ze soms ineens kinderen opvoeren om toch maar te kunnen blijven”, zegt Chantal Mouton van de dienst burgerzaken in Genk. “Vanaf dan gaat de procedure ook veel sneller en worden er ook geen vragen meer gesteld over bijvoorbeeld een minimaal inkomen dat je moeten hebben bij een gezinshereniging. Maar als ambtenaar kunnen we niets ondernemen, daar bestaat geen wetgeving over. Alleen als we heel zeker zijn van bedrog, kunnen we ingrijpen. Als een 25-jarige bijvoorbeeld een kind van 18 jaar zou erkennen.”Laatste redmiddelHoe vaak ze te maken hebben met schijnerkenningen, kunnen ze ook in Genk niet zeggen. “We registreren dit niet, maar we denken aan zo’n tien keer per jaar.” Ook in Beringen zien ze het fenomeen met lede ogen aan. “We zien het vooral gebeuren bij mensen van wie de huwelijksaanvragen geweigerd worden omdat er vermoedens zijn van een schijnhuwelijk. Het is meestal het laatste redmiddel, maar wel een heel efficiënt.”In Sint-Truiden gaan ze zelfs nog een stapje verder. “Wij krijgen te maken met vrouwen die hier met hun kinderen asiel komen zoeken”, zegt Valère Raskin. “Dat wordt dan om verschillende redenen geweigerd. Tot er plots een Afrikaanse Belg uit Brussel opduikt en zegt dat een kind van hem is. Elk jaar zien we wel enkele van die gevallen. En wij staan machteloos. Het enige wat we kunnen doen, is dit doorgeven aan het parket.” In Hasselt hebben ze dan weer minder te maken met schijnerkenningen. “We komen het soms wel tegen, maar zeker niet vaak”, zegt Bernadette Vissers.Bij het parket bevestigen ze dat ze met onderzoeken bezig zijn, maar cijfers hebben ze niet.

Bron: Het Belang van Limburg, 25 februari 2015.