West-Vlaamse rechters horen spectaculair meer kinderen

“In de familierechtbank worden alle beslissingen rond één familie in één dossier samengebracht en door één magistraat worden behandeld. Op die manier werd de versnippering van bevoegdheden in familiezaken tussen het vredegerecht, de rechtbank van eerste aanleg en de jeugdrechtbank een halt toegeroepen en werden een aantal procedures versoepeld. Kinderen kunnen voortaan worden gehoord vanaf 12 jaar, vroeger was dat alleen bij de jeugdrechtbank echt verplicht. Ze worden ingelicht over dat recht via een oproepingsbrief. Een en ander verklaart de spectaculaire toename van het aantal kinderen, dat wordt gehoord in de rechtbanken”, zegt Sabien.

Geens: “Hoorrecht kinderen nog versterken, maar moeilijke evenwichtsoefening”

“In familiale procedures is zeker het hoorrecht van kinderen belangrijk. De ouders moeten het belang van het kind vooropstellen. Een kind moet ten allen tijde vrijuit kunnen spreken met de rechter, zonder angst voor de reactie van de ouders. We willen het hoorrecht verder versterken”, stelde minister Geens in de Kamercommissie Justitie in zijn antwoord op een vraag van Sabien.

“Hierbij moet een moeilijke evenwichtsoefening worden gemaakt tussen de rechten van het kind respectievelijk de ouders. Vanuit de praktijk worden verschillende suggesties geformuleerd om de werking van de rechtbank te verbeteren, ook over de positie van kinderen.”

Sabien: “Aandacht hebben voor positie van kinderen én ouders”

“In zijn meest recente beleidsnota stelde minister Geens zelf onder andere voor het verkort verslag van dat gesprek met de rechter niet meer bij het gerechtsdossier te voegen, zodat de ouders er geen kennis meer kunnen van nemen. Geen goed idee!”, stelt Sabien.

“Een kind moet uiteraard zonder angst kunnen spreken met een rechter. Maar zullen de ouders nog passend kunnen reageren als ze niet weten welke positie hun kind heeft ingenomen bij de rechter? Wat nu wordt gezegd door de kinderen, kan soms worden weerlegd door de ouders aangezien ze weten wat er in het verslag staat. Als dat in de toekomst niet meer het geval is, kunnen “valse beschuldigingen” (bijvoorbeeld onder invloed van beloftes die één ouder aan het kind gedaan heeft als hij of zij een bepaald iets zegt tegen de rechter) niet meer weerlegd worden en dit kan de uitspraak in de verkeerde richting sturen. Vaak worden kinderen pas gehoord wanneer ze een van de ouders al lange tijd niet meer gezien hebben. Ze beslissen dikwijls op eigen houtje, als ze 14 of 15 jaar oud zijn, om niet meer naar één van de ouders te gaan. Dan wordt de procedure opgestart. Pas na 2 of 3 maanden wordt het kind gehoord. Dan zegt het kind vaak dingen die niet altijd stroken met de waarheid. Volgens mij moet de ouder zich daartegen blijven kunnen verdedigen en moet hij/zij daarop een antwoord kunnen blijven geven.”