Sabien en collega Nele Lijnen dienen wetsvoorstel om wilde treinstakers te sanctioneren opnieuw in
Wilde stakingen op het
spoor zetten de reizigers letterlijk in de kou. “Niemand kan voorbereidingen
treffen wanneer de staking niet tijdig wordt aangekondigd. Vandaag en morgen is
dit jammer genoeg het geval voor duizenden mensen die willen werken of hun examen
moeten afleggen.” In 2009 sloten de vakbonden een sociaal akkoord met de
spoordirectie om wilde stakingen tegen te gaan. Een staking moet minstens 10
dagen op voorhand worden aangekondigd, zodat de reiziger zich kan voorbereiden
en om de dialoog nog een kans te geven.
Dit akkoord wordt helaas niet altijd gerespecteerd. Daarom diende toenmalig
senator Bellot in de vorige legislatuur een wetsvoorstel in om het sociaal
akkoord wettelijk te verankeren. “In april 2014 keurde een wisselmeerderheid
van Vlaamse en Franstalige liberalen, CD&V en N-VA dit voorstel ook goed.
De socialisten, groenen en het cdH deden dat niet, wat vragen oproept bij hun
verontwaardiging vandaag over de wilde staking”, aldus Nele Lijnen. Doordat de
Senaat ontbonden werd naar aanleiding van de verkiezingen, werd het
wetsvoorstel nooit in de plenaire vergadering aangenomen.
Daarom dienen Sabien en Nele Lijnen het voorstel van 2014
opnieuw in. “Wilde stakingen kunnen niet. De maat is vol. We moeten wilde
stakers kunnen sanctioneren.”
Kredietdagen opbouwen
tijdens verlof is absurd
Sabien riep de spoorbonden vanmiddag ook op tot verantwoordelijkheid en
realiteitszin. “Vandaag werd er wild gestaakt tegen de herberekening van de
kredietdagen. Voor de uren die het spoorpersoneel werkt bovenop de voorziene
36-urenweek, bouwen ze logischerwijs kredietdagen op. Het absurde is echter dat
deze kredietdagen ook worden opgebouwd tijdens het verlof. Geen enkele
arbeider, bediende of ambtenaar heeft hier recht op. Hoe valt dit nog uit te
leggen?”, vroeg ze zich af.
De liberalen zijn verontrust over het sociale klimaat bij het spoor. “De
Franstalige spoorbond CGSP roept op om te staken ‘jusu’au bout’, tot het eind.
In het geval van de NMBS wil dit zeggen tot het Sabena-scenario zich voltrekt,
een faillissement. Dit moeten we kost wat kost vermijden door het spoorbedrijf
opnieuw performant te maken, wilde stakingen te sanctioneren, een gegarandeerde
dienstverlening te onderzoeken en sociale verkiezingen te organiseren bij het
spoor.”